کهیر یک ضایعه واکنشی پوست است که در حدود ۲۰ %از افراد جامعه حداقل یک بار در طول عمر خود آن را تجربه کرده اند.احتمالا کهیر در افرادی که سابقه آلرژی دارند،شایعتر است.کهیر پوستی بر حسب طول مدتی که استمرار پیدا می کند به دو نوع حاد و مزمن تقسیم می شود،به گونه ای که اگر مدت استمرار کمتر از ۶ هفته باشد،کهیر حاد واگر بیش از ۶ هفته به طول بیانجامد ، کهیر مزمن نامیده می شود.
ضایعات کهیری معمولاً به صورت برجستگی‌های متورم، با رنگ سفید یا قرمز و خارش دار ظاهر می‌شوند و اندازه و شکل آنها ممکن است در طی چند ساعت یا یک روز تغییر کند. مکانیسم ایجاد این ضایعات متورم به انبساط عروقی مویرگ‌ها در سطح پوست برمی‌گردد که ناشی از عوامل ایجاد کننده بیماری کهیر است. به دنبال آن، مایع درون مویرگ‌ها به بیرون نشت کرده و تورم ایجاد می‌کند، اما با جذب مجدد مایع مذکور، تورم برطرف می‌شود. اندازه ضایعات کهیری متغیر است و میتواند از برجستگی‌های کوچک با اندازه ۲-۴ میلیمتر تا کهیرهای بسیار بزرگ که حتی ممکن است یک عضو را درگیر کند، متفاوت باشد.
درمان کهیر چیست؟
کهیر میتواند پوست و نیز مخاط لب ،حنجره و دستگاه تناسلی را درگیر کند که در موارد نادر،اگر مخاط حنجره و لب درگیر شود ،امکان خفگی در اثر تنگی و بسته شدن راه هوایی وجود داشته و از موارد اورژانس درطب و رشته پوست می باشد.علل ایجاد کهیر بر حسب حاد یا مزمن بودن متفاوت و بسیار متنوع می باشد.آلرژنها از قبیل داروها ،غذاها یا گرده گیاهان از علل شایع کهیر حاد می باشند. در بین غذاها، ماهی ، صدف ،آجیل ، تخم مرغ ، شکلات ، توت فرنگی ،گوجه فرنگی ، شیر گاو ،پنیر ،شکلات ،الکل و فست فود ها از علل محتمل می باشند.همچنین افزودنی ها ،رنگها و نگهدارنده هایی که به مواد غذایی اضافه می شوند نیز بی تقصیر نیستند.
استفاده از داروهایی مانند گروه پنی سیلین، سولفونامیدها و آسپیرین میتواند باعث ایجاد کهیر شود. علاوه بر این، عفونت‌ها از جمله عفونت‌های باکتریایی سینوس‌ها، دندان‌ها، قفسه سینه، کیسه صفرا، مجاری ادراری و عفونت معده توسط هلیکوباکترپیلوری، و همچنین عفونت‌های مختلف ویروسی و قارچی نیز ممکن است در ایجاد کهیر نقش داشته باشند. علل دیگری که می‌توانند به کهیر منجر شوند، شامل مواد استنشاقی موجود در گرد و خاک، اثر هورمون‌های جنسی (که قبل از عادت ماهانه و یا در حین حاملگی ممکن است کهیر را ایجاد کنند) و همچنین تحریک‌های فیزیکی مانند فشار، سرما، گرما، ارتعاش و آب است. به صورت نادر، در بررسی علل کهیر مزمن، ممکن است با بیماری‌های مختلف داخلی مانند لوپوس، پرکاری تیروئید و روماتیسمی و خونی مواجه شویم. همچنین، گروهی بسیار کمی از بیمارانی که علائم کهیر را دارند، دچار بیماری‌های ژنتیکی هستند که کهیر جزئی از مجموعه علائم بیماری آنها می‌باشد.
کهیر در کودکان و به خصوص در شیر خواران بیشتر با غذا و سپس به ترتیب با داروها و عوامل فیزیکی و تماسی در ارتباط است.در بسیاری از مواقع با وجود بررسی های مختلف علل ایجاد کهیر به خصوص در کهیر مزمن قابل شناسایی نخواهد بود . بنابراین به طور کلی اخذ شرح حال و انجام معاینات بالینی در برخورد با بیمارکهیری توسط پزشک ضروری می باشد . در موارد خاص بر اساس نتایج معاینات بعمل آمده ، پزشک می تواند مطالعات آزمایشگاهی خاصی را مد نظر قرار دهد . ولی توجه خاص به این نکته ضروری است که هیچ یک ازروش های آزمایشگاهی متداول در بررسی کهیر حاد کمک کننده نیست و علت کهیر مزمن نیز اغلب نا معلوم است و اگرعلت کهیر در طی شرح حال و معاینه بالینی و جستجوی موارد غیر طبیعی در آن مشخص نشود ، احتمال کشف علت با روش های دیگر اندک است .
پس از بررسی علل ایجاد کهیر، درمان آن معمولاً با توجه به شناسایی علت اصلی انجام می‌شود. آنتی‌هیستامین‌ها برای کنترل کهیرهای حاد و مزمن در بسیاری از بیماران مؤثر هستند. گاهی اوقات، نیاز است تا برای کنترل کهیر از آنتی‌هیستامین‌ها به صورت درازمدت استفاده شود. در واقع، آنتی‌هیستامین‌ها حتی در صورت مصرف طولانی مدت، عوارض قابل توجهی ندارند. یکی از عوارض مهم آنتی‌هیستامین‌ها، به ویژه در آنتی‌هیستامین‌های قدیمی‌تر مانند هیدروکسی‌زین، خواب‌آور بودن آنهاست. اما این عارضه در آنتی‌هیستامین‌های جدید تا حد زیادی کاهش یافته است. بیماران مبتلا به کهیر مزمن باید در نظر داشته باشند که در بسیاری از موارد، علت ایجاد کهیر آنها نامعلوم است و تنها باید با استفاده از آنتی‌هیستامین‌ها علائم بیماری آنها کنترل شود.
